|
|
|
Η διάθεση να ασχοληθώ με την υποστήριξη ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες γεννήθηκε με την πραγματοποίηση της πρακτικής μου άσκησης στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού μου στον συμβουλευτικό σταθμό του 18 ΑΝΩ, τον χειμώνα του 2000. Μέχρι τότε, οι επαγγελματικές μου αναζητήσεις κινούνταν μακριά από την περιοχή της ψυχολογίας (κάποιοι, βέβαια, λένε ότι η μακρόχρονη θητεία μου σε δουλειά σε μπαρ ήταν πολύτιμη για τη μετέπειτα συνέχεια...).
από τον Αντώνη Αντωνίου Η δέσμευση, λοιπόν, με αυτό το πεδίο δουλειάς, γεννήθηκε εκείνον τον χειμώνα και την πρακτική μου ακολούθησε εθελοντική δουλειά στο Σταθμό. Η πορεία συνεχίστηκε σε πολύ κοντινά μονοπάτια: μία σύντομη συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ, η μακρόχρονη και δημιουργικότατη συνεργασία μου με την ΑΡΣΙΣ, η συμμετοχή μου στο στήσιμο του πρώτου ξενώνα για ανηλίκους παραβάτες στο Χαλάνδρι από τα Παιδικά Χωριά SOS (ο οποίος, δυστυχώς, έκλεισε μετά από δύο χρόνια λειτουργίας), η συνεργασία μου με τη Στέγη Νέων του ίδιου φορέα και το άνοιγμα του ιδιωτικού μου γραφείου πριν από δύο χρόνια. Παράλληλα με αυτά, συμμετείχα σε πολλές άλλες συνεργασίες με φορείς, οργανώσεις και ομάδες, ενώ συμμετείχα σε συναντήσεις, συνέδρια και κύκλους εκπαίδευσης, τόσο ως εκπαιδευόμενος όσο και ως εκπαιδευτής. Ισχυρά κίνητρα Κίνητρο είναι η πρόκληση, με την οποία με φέρνει αντιμέτωπο η ενασχόληση με τον κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν και η ιδεολογία και οι αξίες που υπηρετούνται μέσα από αυτήν. Η δουλειά με κρατούμενους, αποφυλακισμένους, ανηλίκους παραβάτες, χρήστες ουσιών, μετανάστες και πρόσφυγες αποτελεί αστείρευτη πηγή πληροφορίας, εμπειρίας και βιωμάτων, η οποία μου δίνει την ευκαιρία να κινηθώ και μακριά από την παραδοσιακή δουλειά ενός ψυχολόγου στο γραφείο. Οι ιστορίες που ακούω είναι πολλές, πλούσιες και ενδιαφέρουσες, ενώ οι ευκαιρίες να ταξιδέψω επίσης αρκετές. Όλα αυτά «γράφουν» μέσα μου, πηγαίνοντας με σε δικά μου βιώματα και εμπλουτίζοντας γνώση και συναίσθημα. Ακόμα, στοίχημα αποτελεί για μένα η δουλειά με την εφηβεία και τη νεότητα, σε επίπεδο πρόληψης. Τόσο στον προαναφερθέντα ξενώνα όσο και στη δουλειά με ομάδες μαθητών/τριών και με νέους στην κοινότητα (δημιουργικά εργαστήρια, ομάδες επικοινωνίας, ατομική συμβουλευτική) αλλά και μέσω δράσεων εκπαίδευσης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης επαγγελματιών και, γενικά, ανθρώπων που σχετίζονται και δουλεύουν με νέους, όραμά μου είναι να μάθουμε να ακούμε τους νέους ανθρώπους και να δημιουργούμε μαζί τους χώρους επικοινωνίας και έκφρασης, αξιοποιώντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό τη δυναμική της νεότητας και τις δυνατότητες της ομαδικής διεργασίας. Και αντικίνητρα Δίπλα στον ενθουσιασμό για τη δουλειά, όπως συνήθως, βαδίζουν και δυσκολίες. Για παράδειγμα, δεν θυμάμαι σχεδόν ποτέ να έχω σταθερότητα στη ροή των οικονομικών απολαβών μου και οι αστάθειες και καθυστερήσεις είναι, σε κάποιες περιπτώσεις, ακραίες. Αυτό δεν μπορεί παρά να επηρεάζει σημαντικά την ευχέρεια μου να επενδύω στο εκάστοτε έργο, ενώ σχετίζεται και με μία δυσκολία άλλου επιπέδου, αυτή της προτεραιοποίησης των ζητημάτων κοινωνικού αποκλεισμού από τα κέντρα λήψης απόφασης σε Ελλάδα και Ευρώπη, ιδιαίτερα, δυστυχώς, στις μέρες μας. Το επαγγελματικό αυτό πεδίο δεν είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρο ούτε σε ότι αφορά την ικανοποίηση από το αποτέλεσμα της δουλειάς, αφού τα «θηρία» με τα οποία παλεύουν οι ωφελούμενοι είναι μεγάλα και ισχυρά, με αποτέλεσμα οι ματαιώσεις και τα πισωγυρίσματα να είναι πολλά και να χρειάζεται συχνά σημαντική προσπάθεια για να ανιχνεύσω σημεία ικανοποίησης. Ακόμα, δύσκολο είναι το έργο ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινότητας, η οποία στέκεται συχνά με προκαταλήψεις και στερεοτυπικές αντιλήψεις και συμπεριφορές απέναντι στα άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Η προσπάθεια είναι συνεχής Τα τελευταία 10 χρόνια φρόντισα να κινηθώ σε διάφορα πλαίσια, διατηρώντας έτσι ενδιαφέρουσα τη διαδρομή μου. Το ίδιο σκοπεύω να κάνω και στη συνέχεια, θεωρώντας ότι η ευελιξία και η αξιοποίηση όλων των ικανοτήτων και ταλέντων που έχουμε στη φαρέτρα μας αποτελεί σημαντική δεξιότητα στις μέρες μας. Kαλή αντάμωση στην πορεία. |