ΠΗΓΑ: Στην έκθεση της Ματίλντας Ναχμία στο ΑΙΓΙΝΑ-ΕΓΙΝΑ. Ήταν όλα εκεί. Με το χοντροκόκκινο, το λουλακί, την ώχρα, το σκέτο πουρί και το πράσινο στον κήπο. Τα υπέροχα σπίτια της περιοχής των Πλακακίων (ο πύργος του Μπενιζέλου, το σπίτι του Βάσανου, το αρχοντικό Δηλαβέρη, το σπίτι του Βέλτερ και άλλα) ήταν εκεί -«ίδια όπως ήτανε»-, η ανάμνηση μιας Αίγινας που δεν υπάρχει πια ή υπάρχει ενσωματωμένη στην ολοένα και πυκνότερη δόμηση που αστικοποιεί χωρίς μέτρο και κανόνες τον χώρο. Η έκθεση πετυχαίνει και δημιουργεί «κλίμα», τουλάχιστον για τους παροικούντες και τους υποψιασμένους. Να’σαι καλά Ματίλντα. Στις εκθέσεις «Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας - Ένας συγχρονισμένος αιώνιος» και «Η αστική τάξη οδεύει στον Παράδεισο», που πραγματοποιούνται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου και στο Ίδρυμα Κυδωνιέων αντίστοιχα. Προσεγμένες, όπως πάντα, η επιμέλεια και η παρουσίαση και ιδιαίτερες επιλογές έργων. Μέχρι 25 Σεμπτεμβρίου στην Άνδρο.  ΕΙΔΑ: Στην Ελευθεροτυπία (11/06/2011) την παρουσίαση της τελευταίας έκθεσης της Manpower για την απασχόληση που επιβεβαιώνει αυτό που οι μη κυβερνητικές Δομές Απασχόλησης ξέρουν εμπειρικά, ότι δηλαδή ακόμη και σε συνθήκες κρίσης, δουλειές υπάρχουν αλλά για λίγους. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση, το 41% των ελλήνων εργοδοτών λένε ότι δεν βρίσκουν εργαζόμενους/ες με τα προσόντα που χρειάζονται. Αυτό που λείπει, πάντα σύμφωνα με την έκθεση, είναι η εμπειρία και οι δεξιότητες. Στις άλλες χώρες της Ε.Ε. υπάρχει ένα ευρύ δίκτυο συνεργασίας μεταξύ δημόσιου και μη κυβερνητικού τομέα που καλύπτει αυτά ακριβώς τα κενά. Στην Ελλάδα, οι μεν Δομές Απασχόλησης φυτοζωούν κι όσο αντέξουν, ο δε ΟΑΕΔ συνεχίζει να κωφεύει, όπως δείχνουν όλα. Τελικά, η διαφύλαξη των προνομίων των δημοσίων υπηρεσιών είναι σημαντικότερη από την κάλυψη των αναγκών των ανέργων; Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έτσι φαίνεται… Ότι εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο και πήρε το δρόμο για τη Βουλή το νομοσχέδιο για την Κοινωνική Οικονομία, σχεδόν ένα χρόνο μετά τις πρώτες αναφορές στο θέμα. Έστω και τώρα, περιμένω με ανυπομονησία τη συζήτηση στη Βουλή. Ας ελπίσουμε ότι οι βουλευτές μας θα πάνε διαβασμένοι/ες και ότι η συζήτηση θα είναι επί της ουσίας και όχι επί της διεκπεραίωσης. Ότι βγήκαν τα αποτελέσματα των διακρατικών προτάσεων Leonardo da Vinci και Grundtvig 2011 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μεταξύ των 49 σχεδίων Leonardo που εγκρίθηκαν είναι και 4 με συντονιστή ελληνικό φορέα. Στα 55 σχέδια Grundtvig εγκρίθηκαν και 6 με έλληνα συντονιστή. Καθόλου κακό σκορ αν σκεφτεί κανείς ότι ο συναγωνισμός ήταν πανευρωπαϊκός. Συγχαρητήρια λοιπόν στους επιτυχόντες και καλή δουλειά! Ότι κόσμος πολύ βρέθηκε στην ουρά του πρωτοκόλλου του Υπουργείου Εργασίας, καταθέτοντας προτάσεις για την «Κοινωφελή εργασία» σε δήμους της Αττικής. Για να δούμε, τώρα που ζεστάθηκε το θέμα και ανταποκρίθηκαν δήμοι και οργανώσεις στην προκήρυξη, παρά τα προβλήματά της ιδίως για τις οργανώσεις, πόσο γρήγορα θα καταφέρει να κινηθεί το Υπουργείο; Ότι στους δύσκολους καιρούς που ζούμε ομάδες, συλλογικότητες αλλά και παρέες παράγουν ιδέες, δημιουργούν και αντιστέκονται: στην Αίγινα τα Καποδιστριακά κτίρια καταρρέουν εδώ και χρόνια, παρά τις μελέτες, πιέσεις και υποσχέσεις. Στις παρούσες οικονομικές συνθήκες η αναστήλωσή τους φαντάζει σχεδόν αδύνατη. Κι όμως, μια ομάδα ανθρώπων παίρνουν την πρωτοβουλία να προτείνουν ένα σχέδιο που συνδυάζει την εταιρική κοινωνική ευθύνη με την τοπική ανάπτυξη: αναζητούν χορηγούς και προσκαλούν τεχνίτες και τεχνικούς για τις «βαριές δουλειές» της αναστήλωσης του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου- πρώτου σχολείου του ελληνικού κράτους που μετατράπηκε αργότερα στις Φυλακές της Αίγινας και προτείνουν στους δημιουργούς και καλλιτέχνες που μένουν στην Αίγινα «να πάρουν και να φτιάξουν από ένα κελί για εργαστήρι κι εκθετήριό τους με συμβατική υποχρέωση αντί για μίσθωμα ανοιχτά σεμινάρια όλο το χρόνο σε μαθητές όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων (μαθήματα γλυπτικής, αγιογραφίας, κεραμικής, ζωγραφικής, μοδιστρικής, καραβομαραγκουδικής κ.λ.π.). Να διαμορφωθεί με χορηγίες ένας χώρος μονωμένος για τους νέους που παίζουν μουσική στο νησί, ένα στούντιο ηχογραφήσεων, ένα θεατράκι για τις θεατρικές ομάδες. Οι κοινόχρηστοι χώροι, (κοινωνικό καφενείο, παιδική χαρά, ίντερνετ καφέ, τσιπουράδικο, κ.λ.π.) να ανατεθούν με πλειοδοσία σε ιδιώτες οι οποίοι και θα αναλάβουν το κόστος των κατασκευών με τη συμφωνία ότι θα αρχίσουν να πληρώνουν ενοίκιο μετά την απόσβεση της επένδυσής τους. Χρέος είναι να μεταφερθεί εκεί η Βιβλιοθήκη, καθώς στο Ορφανοτροφείο λειτούργησε επί Καποδίστρια η πρώτη Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας». Διά χειρός Βικτώριας Τράπαλη. Διαβάστε περισσότερα. ΔΙΑΒΑΣΑ: Την έκθεση της δημόσιας διαβούλευσης για το Νομοσχέδιο με θέμα την «ανάπτυξη της Διά Βίου Μάθησης». Το ίδιο το σχέδιο δεν έχει και πολλές διαφορές από τις προηγούμενες εκδοχές που έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς, με εξαίρεση την σαφέστερη –όπως μου φαίνεται τώρα- συμπερίληψη των Κέντρων Συνοδευτικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών στους «Φορείς Παροχής Υπηρεσιών Διά Βίου μάθησης». Ωστόσο, είναι προφανές ότι με όλα όσα μας έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από τη λογική της άνωθεν και συγκεντρωτικής ρύθμισης των πάντων… Και, σε συνέχεια του προηγουμένου, διάβασα τις αναμεταδόσεις του ηλεκτρονικού κυρίως τύπου για το πόρισμα της Επιτροπής Διαφάνειας της Βουλής για τις ΜΚΟ. Αναζητώ ακόμη ολόκληρο το πόρισμα κι όταν το βρούμε, θα επανέλθουμε στο θέμα. Για την ώρα να σημειώσουμε μόνον ότι από τα αποσπάσματα που είδα φαίνεται ότι όλο το ζήτημα επικεντρώνεται για άλλη μια φορά στον κρατικό έλεγχο των χρηματοδοτήσεων. Έργο θεάρεστο, δεν λέω. Όμως, δεν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε τις τόσο συνηθισμένες στην Ελλάδα «επιχορηγήσεις» συλλόγων, σωματείων και λοιπών «ημετέρων», από τη χρηματοδότηση του κράτους σε φορείς προκειμένου να δημιουργήσουν και να παράγουν συγκεκριμένες υπηρεσίες; Στη δεύτερη περίπτωση, τόσο ο έλεγχος της χρηματοδότησης όσο και της ποιότητας της υλοποίησης είναι εύκολη υπόθεση: χάρη στα ευρωπαϊκά προγράμματα έχει συγκεντρωθεί και στον δημόσιο και στον μη κυβερνητικό τομέα σημαντική εμπειρία και τεχνογνωσία. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν. Και το σπουδαιότερο: στα αποσπάσματα του πορίσματος που είδα σε sites και blogs δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στην προσφορά του μη κυβερνητικού τομέα στην ελληνική κοινωνία. Ιστορικοί σύλλογοι με πολύχρονη προσφορά, πρωτοβουλίες πολιτών που ανέδειξαν ζητήματα όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός και η φτώχεια, φορείς που καλύπτουν κενά της κοινωνικής πρόνοιας, οργανώσεις που παράγουν καινοτόμες λύσεις στην κοινωνική φροντίδα και στην προστασία του περιβάλλοντος, όλοι στο ίδιο τσουβάλι με τους επιτήδειους;